Hanna Szczepańska – Ploch

Pantomima to ruch. Tak, jak go wyrazimy, tak będą odbierać nas inni.

Pantomima jest żywym teatrem, w którym plastyką, obrazem, działaniem, urokiem, abstrakcją… wyrażamy to, co czujemy po zetknięciu się ze światem zewnętrznym.

Pantomima, to świat, który ma swoje zasady, podstawy, lecz jest to świat, któremu obcy jest realizm. Pantomima to teatralny środek wyrazu, ale w tym teatrze brak jest wzruszeń – doznawać w nim możemy wrażeń intelektualnych, czy estetycznych…

„Przybliżając Państwu w skrócie, co dla mnie oznacza pojęcie pantomima, powiem, że moja miłość do tej formy sztuki nie okazała się natychmiastowa. Zanim zetknęłam się z tym wyrazem tańca, myślałam podobnie, jak pani sprzedająca w księgarni, którą zapytałam o nagranie kasetowe lub płytę DVD: „ach, to te marionetki?”. Pewnego dnia na mojej drodze stanął wspaniały człowiek, mój profesor: Marek Gołębiowski, który sprawił, że po jego pierwszych ruchach pokochałam to, co robił. To On uczył mnie tego trudnego warsztatu, a teraz ja chciałabym przekazać Profesora i swoje nauki Wam?”

Skip to content